Modlitwy do Świętej Rity

Młodość i rodzina świętej Rity

Święta Rita, znana również jako Margherita Lotti, urodziła się w Roccaporena około roku 1381. Była jedynym dzieckiem Antoniego i Amaty Lotti, prostych ludzi, którzy wychowali ją w głębokiej wierze katolickiej. Już od najmłodszych lat Rita wykazywała niezwykłą pobożność i pragnienie życia poświęconego Bogu. Na chrzcie otrzymała imię Margherita, lecz powszechnie znana była pod zdrobnieniem Rita. Jej dzieciństwo upłynęło na modlitwie i pomocy potrzebującym, co zwiastowało jej przyszłą ścieżkę życiową.

Tragiczne wydarzenia i droga do pojednania

Życie Rity zmieniło się, gdy w wieku czternastu lat została wydana za mąż za Paola Manciniego, człowieka o trudnym charakterze, związanego z antypapieską frakcją gibelinów. Mimo to, wspólne życie z Ritą miało pozytywny wpływ na jego zachowanie. Para miała dwóch synów, jednak szczęście nie trwało długo. Paolo został brutalnie zamordowany, co było początkiem serii tragicznych wydarzeń w życiu Rity.

Po śmierci męża, jej synowie postanowili pomścić ojca, co groziło kontynuacją krwawej vendetty. Rita, pragnąc uniknąć dalszej przemocy, modliła się o pokój i pojednanie między skonfliktowanymi rodzinami. Jej modlitwy zostały wysłuchane w dramatyczny sposób – obaj synowie zmarli na zarazę, zanim zdążyli zrealizować plan zemsty. Ta bolesna strata otworzyła Ritę na nową drogę życia, skierowaną ku całkowitemu poświęceniu się Bogu.

Rita, mając teraz wolną drogę do realizacji swojego dawno tłumionego powołania, postanowiła wstąpić do klasztoru augustianek w Cascii. Jednak droga ta nie była prosta. Została początkowo odrzucona przez wspólnotę zakonną z powodu swoich rodzinnych powiązań z trwającym konfliktem. Postawiono przed nią wydawało się niemożliwe zadanie – doprowadzenie do pojednania między zwaśnionymi rodami. Rita, niezłomna w swojej wierze i determinacji, zdołała osiągnąć to, co wydawało się niemożliwe, otwierając sobie drogę do życia zakonnego i dalszych etapów swojej świętości.

Cudowne wstąpienie do klasztoru

Po pokonaniu licznych przeszkód i doprowadzeniu do pojednania między skonfliktowanymi rodzinami, Rita w końcu mogła zrealizować swoje marzenie o życiu zakonnym. Jej wstąpienie do klasztoru augustianek w Cascii miało charakter nadzwyczajny i zostało uznane za cudowne. Według legendy, pewnej nocy, gdy Rita spała, została cudownie przeniesiona do klasztoru przez świętych Jana Chrzciciela, Augustyna i Mikołaja z Tolentino. Gdy siostry zakonne znalazły ją rano w klasztornym kościele, do którego nie mogła dostać się w naturalny sposób, zinterpretowały to jako znak z nieba i bez wahania przyjęły Ritę do swojej wspólnoty. To wydarzenie stało się jednym z najbardziej znaczących momentów w jej życiu, potwierdzającym jej świętość i wyjątkową rolę, jaką miała odegrać w Kościele.

Życie zakonne i otrzymanie stygmatów

Życie Rity w klasztorze było pełne pokory, modlitwy i surowych umartwień. Swoje dni wypełniała pracą na rzecz wspólnoty i głęboką kontemplacją. Rita szczególnie oddawała się praktykom pokutnym, pragnąc łączyć się w cierpieniu z Chrystusem. W 1442 roku, podczas jednego z Wielkich Postów, Rita doświadczyła nadzwyczajnego zjawiska – otrzymała stygmaty, będące fizycznym znakiem rany na czole, jakby od cierniowej korony, którą nosił Jezus Chrystus. Ten cudowny znak był widoczny dla wszystkich i pozostał z Ritą do końca jej życia, będąc świadectwem jej głębokiej duchowej łączności z cierpieniem Chrystusa.

Rita przez całe życie zakonne była wzorem cierpliwości, miłości i pokory, inspirując zarówno swoje współsiostry, jak i licznych pielgrzymów, którzy przybywali do klasztoru, by zobaczyć świętą kobietę obdarzoną stygmatami. Jej życie i cuda, które się przez nią działy, przyczyniły się do rozwoju jej kultu, który z czasem rozprzestrzenił się poza granice Włoch, docierając do wiernych na całym świecie.

Kult św. Rity w Polsce i na świecie

Kult św. Rity, patronki spraw trudnych i beznadziejnych, zyskał szerokie grono wiernych zarówno w Polsce, jak i na całym świecie. W Polsce szczególne miejsca kultu znajdują się w Krakowie, gdzie w kościele augustianów pw. św. Katarzyny od końca XVIII wieku czczona jest jej postać, a także w nowo powstałych parafiach i sanktuariach pod jej wezwaniem, jak w Lusówku czy w Nowym Sączu. 22. dnia każdego miesiąca wierni gromadzą się na mszach św. i nabożeństwach, podczas których poświęcane są róże – symbol świętej Rity, co świadczy o głębokim oddaniu i zaufaniu do jej wstawiennictwa.

Na świecie kult św. Rity jest równie żywy, szczególnie we Włoszech i Ameryce Południowej, gdzie liczne sanktuaria i kościoły są jej poświęcone. W Cascii, miejscu śmierci św. Rity, znajduje się jej bazylika-sanktuarium, które co roku przyciąga tysiące pielgrzymów, pragnących oddać hołd tej niezwykłej świętej i prosić o jej wstawiennictwo w trudnych życiowych sytuacjach.

Znaczenie i patronat św. Rity

Święta Rita z Cascii jest uznawana za patronkę spraw trudnych i beznadziejnych, a także matek, kobiet w trudnych sytuacjach życiowych i ofiary przemocy domowej. Jej życie, pełne cierpienia, ale i niezachwianej wiary w Bożą opiekę, stało się inspiracją dla wielu wiernych na całym świecie. Święta Rita jest również opiekunką małżeństw i rodzin, które doświadczają konfliktów i kryzysów, przypominając o mocy przebaczenia i pojednania.

Wspólnota sióstr augustianek z Cascii, strzegąca dziedzictwa św. Rity, przyznaje Nagrodę św. Rity kobietom, które w swoim życiu wykazały się wyjątkową siłą w przezwyciężaniu trudności oraz zdolnością do przebaczenia, naśladując tym samym świętą Ritę. Ta nagroda podkreśla uniwersalne przesłanie miłości i przebaczenia, które św. Rita przekazała światu.

Święta Rita, przez swoje życie i cudowne wstawiennictwo po śmierci, stała się symbolem nadziei dla tych, którzy stoją w obliczu wydawałoby się nieprzekraczalnych przeszkód. Jej kult i patronat przypominają, że z Bogiem żadna sprawa nie jest beznadziejna, a modlitwa i wiara mogą zdziałać cuda.

Znaczenie modlitwy do św. Rity w życiu wiernych

Modlitwa do św. Rity z Cascii od wieków stanowi dla wiernych źródło nadziei i duchowego wsparcia w sytuacjach, gdy inne środki zawodzą, a rozwiązanie problemów wydaje się niemożliwe. Święta Rita, przez swój niezwykły życiorys pełen trudności, cierpienia, ale i głębokiej wiary, stała się symbolem wytrwałości w modlitwie i niezachwianej ufności w Bożą pomoc.

Wierni zwracają się do niej w modlitwie, prosząc o wstawiennictwo w sprawach wydających się beznadziejnych, takich jak konflikty rodzinne, choroby, trudności finansowe czy osobiste kryzysy duchowe. Modlitwa do św. Rity często przybiera formę nowenny, która jest odmawiana przez dziewięć kolejnych dni w intencji uzyskania konkretnej łaski lub rozwiązania problemu. Wiele świadectw wiernych mówi o otrzymanych łaskach i rozwiązaniach trudnych sytuacji, co jeszcze bardziej potęguje wiarę w jej skuteczne wstawiennictwo.

Znaczenie modlitwy do św. Rity wykracza jednak poza prośby o interwencję w konkretnych sprawach. Jest to również czas na refleksję nad własnym życiem, na naśladowanie cierpliwości i wytrwałości świętej, a także na uczenie się od niej, jak żyć w zgodzie z ewangelicznymi wartościami miłości, przebaczenia i pokory. Modlitwa ta staje się więc nie tylko prośbą o pomoc, ale również duchową drogą, która prowadzi do głębszego zrozumienia siebie i swojego miejsca w planie Bożym.

Wspólnota kościelna, celebrując 22 maja wspomnienie liturgiczne św. Rity, jednoczy się w modlitwie, dziękując za jej życie i prosząc o jej wstawiennictwo. To szczególny dzień, w którym tradycyjnie poświęca się róże – symbol św. Rity, przypominający o pięknie życia pomimo obecności cierpienia. Modlitwa do św. Rity, wypełniona głęboką wiarą i nadzieją, staje się dla wielu drogowskazem w poszukiwaniu światła w ciemnościach życiowych trudności.